ما همه بدهکاریم به ...

برادر !! خواهر !!.ما بدهکاریم!.پدر !! مادر !! همسر !! فرزند !!.ما بدهکاریم..دوست !! رفیق !! آشنا !!.ما بدهکاریم..آقای مهندس !! آقای دکتر !! خانم مهندس !! خانم دکتر !!.ما بدهکاریم..آقای معلم!! خانم معلم!! استاد!! کارگر !!.ما بدهکاریم..آقای وکیل!! وزیر!! نماینده!! آقای رییس!!.ما بدهکاریم!.ما به آن روزها و شبها بدهکاریم..ما به آن مادر و پدر که با اشک و گریه، فرزندشان را روانه جبهه کردند،بدهکاریم..به آن خانمی که بغضش را در گلو خفه کرد تا سد راه شوهرش نشود،به آن نوزاد سه ماهه کهحسرت گفتن کلمه «بابا» راتا همیشه بر دل خواهد داشت،بدهکاریم..به مظلومیت آن شهیدی کهدلش برای تنها دخترش تنگ می‌شد، اما فرصت بازگشت به خانه را نداشت،بدهکاریم..به بزرگی و غرور آن امیر ارتش که به او گفتنددخترت روی تخت بیمارستان منتظر دیدن توست،برگرد،اما او بخاطر صدها جوان هم سن و سال دخترش حاضر به ترک جبهه نشدو تنها زمانی به خانه برگشت، کهجسد دخترش را دفن کرده بودند… .ما بدهکاریم..ما به اندازه قطرات اشک مادران و همسران ،به اندازه قطرات خون به ناحق ریخته ،بدهکاریم..به مظلومیت، معصومیت دختران و پسران بابا ندیده، به گریه‌های شبانگاه همسران شوهر از دست داده ،بدهکاریم..به بزرگی پیرمردی که کمر خم نکردو بر جنازه تنها فرزندش نماز خواند،بدهکاریم..ما به نام هزاران هزار شهید ، جانباز، اسیر،به هزاران هزار خانواده ، هزاران هزار پدر و مادر،هزاران هزار کوچه که نام شهید را بر آن گذاشته‌اند ،بدهکاریم.ما به ایران، به اسلام بدهکاریم…..حال خود دانید!!